Wij pikten het niet langer
Het verhaal van Steffen: 28 oktober 1999 - 28 oktober 2019

Ruim 20 jaar geleden, op 28 oktober 1999 maakten we een foldertje met de titel `Livingstone ... huh?` Daarin legden we uit dat wij het niet langer pikten. Voor ons was het Echt. Helemaal. Niet. OK! dat er in Roemenië duizenden kinderen weggestopt zaten in grootschalige tehuizen zonder aandacht of verzorging.

Waar met de stok werd geregeerd. Wàt een ellende, je maag draaide om als je in zo’n tehuis kwam. Mensonterend!

We waren ook helemaal geschokt door vijf miljoen weeskinderen in Oeganda. Vijf miljoen! Dat je wist dat één op de drie/ vier mensen die je daar een hand gaf een paar jaar later misschien niet meer zou leven. On.ver.teer.baar.

Voor ons was het tijd om in actie te komen! We geloofden. Ik bedoel, we geloofden dat er een God is die een bedoeling met deze aarde en met ons heeft. We waren jong en radicaal genoeg, dus we gingen gewoon aan de slag. En we probeerden zo veel mogelijk jongeren met ons mee te nemen.

Verrassing!

8000 jongeren
Het waren 20 verrassende jaren. We gingen met zo’n 500 teams, zo’n 8000 jongeren (en ouderen), aan de slag. We zijn betrokken geweest bij bijna 150 projecten in 40 landen. We werkten steeds met lokale initiatiefnemers. Helden! Die zelf al op een inspirerende manier aan de slag waren gegaan voor hun eigen dorp of stad. Zij waren onze partners in de missie. Omdat zij de weg kenden en hart en handen op de goede plaats hadden, konden we gemakkelijk inschuiven en effectief bijdragen aan een betere wereld.

Awesomazing!
In tientallen kindertehuizen maakten we keer op keer veel plezier met de kinderen. We legden douches en toiletten aan, namen spelmateriaal mee; we bouwden complete speeltuinen. Regelmatig zag je deze tehuizen langzaam `menselijker`worden. We waren betrokken bij de bouw van tientallen scholen in Oost-, West- en Zuid-Afrika. We begonnen vaak met een school onder de boom en we werkten toe naar een bij de overheid geregistreerde school. We legden zo hele verandertrajecten af. Op deze scholen krijgen vandaag duizenden kinderen les. Het is `awesomazing!` en zó mooi om er deel van te mogen zijn.

We waren op Lesbos 
We waren in Lesbos in het overvolle en mensonterende vluchtelingenkamp en huilden onze tranen daar samen met de vluchtelingen. Tranen ja, die hebben we vaak gehad. We deden mee met een bergavontuur met Servische en Kroatische jongeren, – gezworen vijanden -. Een heftig kamp met heftige emoties. De deelnemers leerden ze dat ze broers zijn. We hebben macho’s zien huilen en elkaar zien omarmen. Dat was baanbrekend.

We werkten in Townships 
We werkten onder de daklozen in Rome, in de townships van Zuid-Afrika, bij de aardappelboeren in Peru, tussen de zigeuners in Roemenië, de straatarme kinderen in India en ga zo maar door. Tientallen kerken in Moldavië, Armenië, Wit-Rusland daagden we – samen met Youth for Christ – uit om meer voor kinderen in de knel te doen.

“De hoeveelheid indrukwekkende momenten die in ons hart gegrift staan, is eindeloos. De wereld is zo op veel plekken mooier geworden.”

Mooiste momenten
Een van de mooiste momenten afgelopen jaar was dat kinderen van een school die we 20 jaar geleden startten, nu zelf – met een opleiding op zak – nieuwe scholen opzetten om de volgende generatie kinderen een goede start te geven.

Het werk van Livingstone gaat door, ook al zou Livingstone er morgen niet meer zijn.

Jongeren, bedankt!

Dank. Jullie. Wel!
En dan jullie zelf: jongeren. Wat hebben we van jullie genoten. Jullie kracht en energie heeft Livingstone zoveel gegeven. Jullie hebben Livingstone en alles wat we hierboven schreven gemaakt. Dank jullie wel!

En veel van jullie hebben zèlf extra bagage mee het leven in genomen door je reis. Jullie zijn anders, met een bredere blik en een groter hart, naar het leven gaan kijken. Dat horen we vaak terug. Sommigen van jullie gaven je studie een andere wending of gingen voor langere tijd naar het buitenland. Super!

Enkelen van jullie vonden bij Livingstone een levenspartner. En ook veel van jullie gingen anders tegen God en geloof aankijken: ontdekten (opnieuw) dat geloven alles te maken heeft met de keuzes die je elke dag maakt.

Ook voor jullie is de oogst groot geweest, als we de verhalen bij elkaar optellen.

En ook dat maakt ons super dankbaar.

Maar we zijn er nog niet.

De oogst was groot
De grootschalige kindertehuizen in Roemenië zijn er niet meer. Cool! Veel weeskinderen in Oeganda hebben toch een goede plek weten te vinden. Fantastisch! Er zijn veel mijlpalen gezet. Maar daarmee zijn we er niet. We zijn er nog lang niet! We maken er nog geen gezellig `been there, done that` – feestje van.

We zien veel onrecht
Juist dit jaar zien we dat jongeren massaal het opnieuw niet langer pikken, nu vanwege het klimaat. Tienduizenden gaan de straat op. Ook zien we dat steeds meer mensen vluchteling worden. We zien verschrikkelijke kampen ontstaan aan de rand van Europa, Turkije, Syrië …  wereldwijd.

We willen verder en we moeten ook verder als Livingstone.

“We hebben een plan. Ook nu willen we blijven vechten voor een mooiere wereld. ”

Een goede basis
We vinden het enorm belangrijk dat kinderen zich vanuit een goede basis kunnen ontwikkelen en waardevol kunnen zijn voor zichzelf en de medemens. Daarom blijven we volop inzetten op veilige plekken voor kwetsbare kinderen en op de ontwikkeling van scholen.

Op eigen benen
Een Joods gezegde zegt: `De hoogste daad van barmhartigheid is: iemand te helpen op eigen benen te staan.`Dat geloven wij ook. We hebben gemerkt dat het voor jongeren vaak lastig is om een goede, zelfstandige plek in de maatschappij te vinden. Daarom zetten we in op projecten die jongeren helpen om een eigen inkomen te genereren. We willen vakscholen en projecten met ondernemerschap supporten.

Medemens onderweg
Het blijft voor ons onverteerbaar dat er meer vluchtelingen zijn dan ooit. Ons werk is belangrijk voor de stabiliteit van gemeenschappen, maar voor mensen die op de vlucht zijn, willen we er ook zijn. We willen proberen om een medemens te zijn die het hart laat spreken. Hen laten ervaren dat zij de moeite waard zijn.

Er is geen plan(eet) B
We gaan met extra power inzetten op vergroening. Onze kantoor is vergroend in 2011. Onze eerste groenreis was in 2012 in Oeganda en de tweede was pas in 2015, bij de aardappelboeren in Peru. Er moet meer gebeuren.

We gaan nu alle partners vragen wat zij kunnen bijdragen in de eigen omgeving. We gaan deze ideeën tussen partners uitwisselen. En we gaan budget voor hen zoeken. We blijven onze CO2-uitstoot compenseren.

Zeg het maar...

Als je dit leest, heb je al veel gelezen. Dank je wel! Wij zouden het fantastisch vinden als je ons feedback geeft; met ons mee denkt; ons corrigeert. Daar houden we van!

Stuur ons een mailtje, een appje, een reactie op Insta of FB.

Laat ons weten wat je raakt, wat je mist, zeg wat je van ons plan vindt. Help ons mensen te vinden die betrokken willen zijn, want de wereld is nog lang niet mooi genoeg.

We hebben nog zo veel te doen!

Alle goeds gewenst,

Steffen Barentsen
Directeur

Livingstone