De geur waarvan ik zo ben gaan houden
Het verhaal van Deborah (2001)

Deborah Harting: "Ik ruik de geur die voor mij zo kenmerkend is en waar ik zo van ben gaan houden. Dit is niet mijn eerste keer in Oost-Afrika: in 1996 ging ik, destijds nog met Youth for Christ, ook naar Kenia."

“Nunca sera mas joven que este dia. Je wordt nooit meer zo jong als op de dag van vandaag!”

Eindelijk, daar zijn we dan. Het moment dat ik uit het vliegtuig stap met een groep enthousiaste jongeren achter me aan.

Ik ruik de geur die voor mij zo kenmerkend is en waar ik zo van ben gaan houden. Een mengeling van gethiri (een soort massa van maïsmeel), sukumawiki (bladgroente) en verbrand afval. Dit is niet mijn eerste keer in Oost-Afrika: in 1996 ging ik, destijds nog met Youth for Christ, ook naar Kenia.

Unieke school
Er wordt op ons gewacht en we rijden naar Githurai 44, een wijk van Nairobi waar toeristen nooit komen, maar waar wij ruim drie weken zullen verblijven om mee te helpen op een school die uniek is in de stad, misschien zelfs wel in het land. Alle kinderen zijn hier welkom, met of zonder leerproblemen, en of ouders nu schoolgeld kunnen betalen of niet. Nduta Frachier is de directrice en by far één van de meest hartelijke mensen die ik ooit heb ontmoet.

Boodschappen
Er is slaapgelegenheid voor ons gemaakt in de lokalen van een ander gebouw, en er is ruimte om te douchen en eten klaar te maken. Als reisleiding heb ik bedacht dat iedereen kookt en dus ook boodschappen doet, omdat ik het belangrijk vind dat het hele team de kans krijgt méér te zien dan alleen het project. Er gaat iemand mee van de school om te zorgen dat niemand verdwaalt in deze enorme, chaotische stad.

Werkzaamheden
Onze werkzaamheden bestaan vooral uit muren metselen om klaslokalen te maken. De kinderen vinden het heel grappig dat wij mzungus dit doen, maar leuker vinden ze het nog als we spelletjes met ze doen. Ze krijgen veel specifieke aandacht van de leerkrachten, maar nooit zoveel!

Keniaanse cultuur
We werken niet alleen, we leren ook het land kennen en begrijpen. De Keniaanse cultuur is zo anders en veel deelnemers zijn nog nooit buiten Europa geweest. Vlak voorbij Nairobi kun je op safari, giraffen en zebra`s spotten. Mombassa is op dat moment te riskant en dus besluiten we om met Nduta naar haar familie te gaan – in de bergen ten noorden van Nairobi. We bezoeken een theeplantage en worden wederom heel hartelijk ontvangen. Het is een geweldige tijd waar veel herinneringen worden gemaakt.

“Door te reizen en het contact aan te gaan met mensen in andere culturen, ga je de wereld met andere ogen zien.”

Het contact blijft
Dit was niet mijn eerste, wel mijn laatste werkvakantie – ergens wordt het tijd het stokje door te geven. Wat mij vooral is bijgebleven is het contact met de mensen, en hoe fijn ik het vind nieuwe culturen te leren kennen om de wereld door andere ogen te kunnen zien. Momenteel woon ik in Mexico-Stad, waar ik Engelse en Nederlandse les geef. En zo nu en dan mail ik met een Keniaanse vriend in de VS!