Omdat ik zelf weet hoe belangrijk onderwijs is!
Het verhaal van William (2012)

Mijn naam is Lubega William, ik ben 41 jaar en getrouwd met mijn lieve Sarah. Samen hebben we 6 kinderen. Ik ben geboren in een klein dorpje genaamd Kasase west.

Destijds was het oorlog tussen de president Iddi Amin en de huidige president Milton Obote. Nog voor ik geboren werd, stierf mijn vader. Tijdens de oorlog werden al onze eigendommen gestolen. Mijn moeder kon niets anders doen dan terug gaan naar haar ouders, samen met haar acht kinderen, waar ik de jongste van was.  Het was een moeilijke tijd. Mijn moeder had geen inkomen, geen van mijn broers en zussen ging naar het voortgezet onderwijs.

Een beter leven
Een van mijn zussen gunde mij een beter leven. Ze werkte als dienstmeisje in Kampala (onze hoofdstad ) om zo geld te verdienen voor mijn scholing. Zelf ging ik met mijn fiets elke dag water halen voor de dorpelingen om zo ook een zakcentje te verdienen, zodat ik wel naar school kon gaan.

Maar het leven werd moeilijker. Toen ik in de derde klas zat, overleed mijn moeder. Al mijn zussen vertrokken en probeerden werk te zoeken. Ik bleef achter om mijn studie af te maken, terwijl ik elke ochtend heel vroeg al urenlang op mijn fiets water rond bracht om zo nog een beetje geld te krijgen om rond te komen. Uiteindelijk bereikte ik mijn doel: klas 4, de laatste klas van de onderbouw van ons voortgezet onderwijs, maakte ik af!

Tijdens mijn jonge leven heb ik veel moeiten gekend. Daarmee groeide het verlangen om een verschil te willen maken voor andere kinderen in mijn gebed voor hen. Ik ging  naar een Bijbelschool en besloot ook bij de politie te gaan. Zo werd ik pastoraal werker en politie agent. Ook werd ik vrijwilliger bij een kinderopvang en bad voor Gods leiding om meer te kunnen betekenen voor arme kinderen.

Een bijzondere droom
Op een dag droomde ik van arme hongerige in een  rij, waarbij ik zelf eten uitdeelde. Toen ik wakker werd, ging ik bidden en zag ik hetzelfde beeld nog twee keer. Ik wist “Hier moet ik wat mee!”. Mijn gedachten gingen uit naar  een school, daar veel kinderen in mijn dorp dat niet konden betalen. In die tijd kende ik een Nederlandse vrijwilliger Monirah en deelde het met haar.

Gedeelde visie
We gingen met leden uit onze gemeenschap praten over de school. Die waren heel enthousiast. De visie? Een plek waar kwetsbare en de allerarmste (wees)kinderen naar school konden. Niet alleen voor onderwijs, maar ook om hen skills mee te geven zodat ze in de toekomst beter voor zichzelf konden zorgen. De Real Shepherd School werd een feit en startte in 2012 met een paar kinderen.

Een dorpsschool!
Later kwamen er meer kinderen, want alle ouders wilde hun kinderen op school doen. Samen met alle mensen uit ons dorp kapten we houten, maakten we stenen en bouwden we een toilet. En nog steeds houdt de hele gemeenschap van ons, men helpt ons, omdat ze willen dat de school een succes wordt!

“Since we are all created in God’s image, we should share the little we have equally irrespective of the family someone comes from. This can bring to us love and peace that Jesus brought.”

Niet makkelijk
Het was in het begin geen makkelijke tijd. We hadden eerst geen klaslokalen en meubilair. We zaten op bakstenen in kleine gebouwtjes. Leraren kregen weinig salaris en voedsel, omdat ouders niets konden bijdragen. Dit bleef een probleem, totdat we recent onze eigen voedselsupport startten – we hebben een stuk land en dieren en veel kippen.

Livingstone
Toen we vernamen over Livingstone wisten we dat we moesten samenwerken. Wij begrepen dat Livingstone degene kon zijn die samen met onze gemeenschap onze school tot een succes kon maken. De connecties waren er al en vanaf 2015 kwam het eerste team. We hebben gezien dat God  gewerkt heeft op onze school door Livingstone heen!

Dansen in de regen
Het mooiste aan Livingstone is de christelijke liefde en de spirit van samenwerken, hard werken en luisteren/ adviseren wanneer nodig. Ook lachen we veel met elkaar. Als teams hier meebouwen dan gaat het wel even anders dan wat wij gewend zijn. Ook zijn wij echt bang voor regen, maar jullie gaan gewoon in de regen spelen en dansen?! En de teams zijn heel sociaal. Dat is fantasstisch, want als we met hen arme families bezoeken, dan gaan ze gewoon op de grond zitten en weten ze te connecten.

“What makes me smile is the way God has raised us from dust (nothing) to something when he opened us doors and we started cooperating with Livingstone from Holland which has changed the image of the school due to some developments brought in.”

Mijn toekomstdroom?
Dat, of ik nu directeur ben of niet, deze school doorgaat. We willen verder, zodat de kinderen verder geholpen worden. De nood is momenteel dat we een aantal te kleine klaslokalen hebben. Ook zijn er kinderen waar niemand voor zorgt en/ of die kwetsbaar zijn, waar we graag slaapvertrekken voor willen hebben.

Never stop 
En we stoppen niet met dromen. We maken plannen voor een school voor beroepsopleidingen. Dankzij een team hebben we hier een stuk land voor kunnen kopen. Ook dromen we van een voortgezet onderwijsschool!

“Ik hoop dat we nog een lange samenwerking hebben met Livingstone.”