Wij kwamen om iets te geven, maar leerden van hun vrijgevigheid
“Weet je nog… de passie, de cultuur, de hitte. Oh ja, en de muziek in de kerk! Hoe harder, hoe meer...
Tobias: "In 2015 vertrok ik naar Lesbos voor een stage, geen benul hebbende van wat zich afspeelde op dat Griekse eiland. Maar ik werd geraakt en keerde in 2017 terug als reisleider."
In 2017 leidde Tobias meerdere reizen naar Griekenland. Een paar jaar eerder, in 2015, vertrok hij ook naar Lesbos. Voor een stage. Geen benul hebbende van wat er zich op dat moment al afspeelde op het Griekse eiland. Maar hij werd meegenomen. Geraakt. Twee jaar later keert hij terug als reisleider. Tobias neemt ons mee naar de start van zijn nieuwe leven.
Heerlijk weer en flink feesten
Op het architectenbureau in een klein dorpje Molyvos maak ik een hoop lol. Het is hoogzomer en heerlijk weer. Er zijn veel toeristen en er wordt flink gefeest. Op een avond in een plaatselijke strandclub raak ik in gesprek met een groep jongeren van mijn leeftijd. Die jongeren komen uit allerlei landen van over de hele wereld. Ze vertellen over hun werk. Vluchtelingenwerk. ‘Wauw’, denk ik en na uren praten en doorvragen besluit ik op hun vraag eens te komen kijken naar wat ze doen, in te gaan.
Ik sluit me aan
Ik ontmoet vrijwilligers van stichting Starfish en de Griekse Melinda die samen met haar man een restaurant heeft. Het is de haven van Molyvos. Ze hebben in hun leven meer vluchtelingen zien komen en gaan dan wie dan ook. Vervuld met medeleven voor de medemens besloot Melinda zich in te gaan zetten voor deze vluchtelingen. En ook ik sluit me net als de jongens uit de bar bij haar en stichting Starfish aan.
Vanaf dit moment ben ik getekend
Ik hoor veel. Ik zie veel. Ik maak veel mee. Mooie, maar ook afschuwelijke dingen. Lichamen spoelen aan. Reanimaties die lukken, maar helaas ook mislukken. Een jongetje van ongeveer drie jaar sterft in mijn armen op zo’n twintig meter afstand van het ziekenhuis. De AED helpt niet. Vanaf dit moment ben ik getekend.
Ik realiseer me telkens weer hoe vreselijk het is voor vluchtelingen om weg te moeten vluchten en alles en iedereen achter te moeten laten. De verhalen van vluchtelingen en de redenen voor hun vertrek komen binnen. Verhalen over honger, oorlog en bommen in je eigen dorp. Je kunt niet anders dan vluchten…
Zoveel dankbaarder
Dankbaar ben ik voor mijn ontmoeting met de jongens in de bar, de vrijwilligers van Starfish, maar ook de vluchtelingen. Ik leer van ze. Ik ben zoveel dankbaarder voor wat ik in Nederland heb. Een huis, eten, drinken, een studie, stage op zak, mijn familie en vooral het leven in vrede!
“Na mijn stage besloot ik terug te keren en anderen ook te laten delen in het vluchtelingenwerk. Te delen van Gods vrede. In vertrouwen en de hoop op een betere toekomst. ”