Ongekende rijkdom
Het verhaal van Carmen (2018)

Tubab! Tubab! horen we, zodra we voet op Gambiaanse grond zetten. Blank! Rijk! betekent het en ja, dat zijn we zeker als we ons westerse leven vergelijken met de zanderige wegen en simpele huisjes die we hier zien. Toch hebben Eveliene en ik, Carmen, mogen ervaren hoe rijk deze Afrikanen zijn op veel andere gebieden van het leven.

Een warme deken
Het is begin 2018. Samen met Eveliene stap ik uit het vliegtuig. Het klimaat van Gambia omhelst ons als een warme deken. Zes maanden gaan we vrijwilligerswerk doen voor Youth For Christ. Al snel horen we “Tubab! Tubab!” Het eerste woord dat ik toevoeg aan het woordenlijstje Wolof, één van de lokale talen die de mensen hier spreken. Veel Gambianen roepen dit naar ons. Omdat we ‘blank’ en dus ‘rijk’ zijn.

Lege handen
Als we over straat lopen, zien we zanderige wegen met veel afval, huizen van stalen platen en kinderen met versleten kleren. Het is confronterend om zoveel armoede om me heen te zien en ik voel me machteloos. We hebben wel sponsorspullen mee, maar dat gaat het lange termijn probleem niet oplossen. Het voelt een beetje alsof we direct al met lege handen staan.

Een hartelijk ontvangst
Als mensen aan Afrika denken dan komt het woord armoede vaak als eerste in hen op. Maar het Afrika dat ik hier ontmoet heeft ook een andere kant. We worden open en zeer hartelijk ontvangen en ik geniet ontzettend van de warme, relaxte cultuur. Er is weinig tot niets, en toch delen mensen er van harte van uit. Als westerlingen kunnen we nog veel leren van deze ‘wij-cultuur’.

Een feestje
Het valt ook op dat de mensen veel vertrouwen en hoop uit hun geloof halen. Naar de kerk gaan is hier telkens weer een feestje. Dan zijn wij Hollanders maar houterige harken. Swingend en vol overtuiging wordt God aanbeden. Eveliene en ik ontmoeten enkele hechte vrienden van de Youth for Christ community. Zij nemen ons mee in hun geloofswereld en dit verandert ook mijn kijk op het geloof. De liefde die zij voor hun naasten uitdragen en hoe ze met vertrouwen voor God leven inspireert me.

Een doorzetter
Als vrijwilliger draai ik mee op de Zoë school. Doordat ik extra ben op het project, kan ik dus extra aandacht geven aan leerlingen die dit nodig hebben. Zo ook aan Baba. Best een slim ventje. Toch komt hij niet mee in de klas, omdat hij thuis geen Engels spreekt. We oefenen veel.

Te weinig tijd
School is belangrijk. Zonder diploma geen werk. Wat de prestatiedruk in de klas hoog maakt. Natuurlijk lastig voor sommigen die het minder doen. Deze paar maanden voelen dan ook als veel te kort om echt iets voor Baba en anderen te kunnen betekenen.

“Nee, de wereld heb ik niet veranderd, maar zoals pastor Seal altijd zegt: Many little things by many people in many little places, changes the face of the earth.”