Stralend en hoopvol
Het verhaal van De Driestar

Tijdens de herfstvakantie van 2024 maakten 30 VWO'ers van Het Driestar College een onvergetelijke reis naar Armenië. Een van hen heeft een verslag geschreven:

We sloopten en renoveerden, legden een waterleiding aan, installeerden een dak, kookten, organiseerden kinderactiviteiten en brachten voedselpakketten rond. Daarnaast bezochten we mensen thuis, zongen we samen, baden we en hadden we bijzondere ontmoetingen en gesprekken. Tijdens deze week zagen we de gemeente echt opbloeien en heeft de gemeente daar ons laten zien waar het geloof echt voor staat.

“U bent het licht van de wereld. Een stad die boven op een berg ligt, kan niet verborgen zijn.” Mattheüs 5 vers 14

Deze woorden passen zo mooi bij wat we daar zagen en mochten ervaren. De kleine gemeente in het Zuid-Armeense plaatsje Vayk was werkelijk zo’n licht: stralend en hoopvol, midden in een omgeving vol uitdagingen en verdriet.

Het leven in Armenië is zwaar. De nasleep van de oorlog van vorig jaar is nog dagelijks voelbaar, en veel mensen hebben te maken met financiële problemen en persoonlijk lijden. Toch straalt het geloof van de mensen daar een kracht uit die ons diep heeft geraakt.

• Een vrouw die haar zoon verloor in de oorlog vertelde ons dat haar geloof alles was wat ze had toen ze vluchtte uit de bezette regio Artsach, maar dat ze zo’n groot vertrouwen had dat God haar door de moeilijkheden van het leven zou helpen.
• Een man die tot drie maanden geleden een agressieve soldaat was, plukte nu vrolijk walnoten voor ons, hielp mee met de werkzaamheden en prees God tijdens de kerkdiensten.
• Tijdens een van de huisbezoeken bezochten we een vrouw die ernstig geweld van haar man had meegemaakt, maar ze kon alleen maar herhalen hoe groot God is.
• In de huizen waar we hielpen met renovaties, werden we ontvangen met een ongelooflijke gastvrijheid, zelfs als de mensen nauwelijks iets bezaten.

“Waar wij vaak een reden tot gebed zouden zien, zagen de mensen daar steeds een reden tot dankgebed.”

De gastvrijheid van de Armeniërs, hun liefde voor elkaar en hun sterke vertrouwen in God maakten een onvergetelijke indruk op ons. Het zette ons aan het denken: zijn wij, ondanks al onze welvaart hier in het Westen, eigenlijk niet armer dan deze mensen, die zo rijk zijn in geloof?

“Met een hart vol dankbaarheid kijken we terug op deze reis. We voelen ons enorm gezegend.”