Drie dochters - drie reizen
Het verhaal drie zussen (2014)

Sophie, Iris en Myrthe. Alledrie gingen ze op reis met Livingstone. Om het jaar zwaaide familie van Vliet één van hun dochters uit voor een werkvakantie. Voorafgaand aan dat avontuur hield het hele gezin steeds acties om geld in te zamelen. “Als ouders waren we namelijk heel enthousiast dat onze dochters op reis wilden. Wij vonden het super dat de kinderen niet alleen aan zichzelf dachten, maar ook iets voor een ander wilden betekenen. Niet alleen wij, maar ook de kerkelijk gemeente sloot enthousiast aan en bood hulp. Jong en oud werd verbonden.”

Sophie

“Nog vaak denk ik terug aan die reis naar Moldavië in 2014”, vertelt Sophie. “Ik wilde op reis om iets te doen voor de medemens. Samen met andere jongeren uit onze kerk bouwden we aan een toiletgebouw. Hoognodig voor de hygiëne. Maar we organiseerden ook activiteiten voor de kinderen en gaven iets van geloof mee. Leuk en fijn om te doen.

Nodig en relatief dichtbij
Het was indrukwekkend te zien dat er, relatief dichtbij ons, zoveel armoede is. Veel gezinnen lijden onder de alcoholproblemen en kinderen worden vaak mishandeld. Zo was er op ons project ook een verstandelijk beperkte man die thuis niet welkom was.

Neem hem mee
‘s Avonds laat werd hij bij ons op het Day Care Centrum opgevangen. Zijn familie vroeg ons of we hem mee konden nemen. ‘Bij jullie in Nederland zijn de voorzieningen zo goed.’ Dat maakte enorm veel indruk op mij.”

“Sophie is nu 23 jaar, kapster en inmiddels getrouwd”

Iris

In 2016 ging dochter Iris met een volgende groep uit de kerk naar Tanzania. Ook zij wilde een steentje bijdragen aan een mooiere wereld. “Het project in Mwanza sprak me erg aan omdat we van nul af aan een boerderij gingen opbouwen. Echt een verschil maken dus.

Bijzonder
We brachten ook een bezoek aan een school waar kinderen met een beperking en albinisme les kregen én woonden. Het was gaaf te zien hoe blij deze kinderen waren met onze aandacht. Ook een bezoek aan gezinnen in de bergen was bijzonder.

Lastig
Het lastigste was om het verschil onder ogen te zien tussen de leefomgeving waarin de kinderen en jongeren in Mwanza opgroeien en wij hier in Nederland.”

“Iris is 21 jaar en stewardess”

Myrthe

Het is weer twee jaar later als ook dochter Myrthe op reis gaat. Zij vertrok naar Oeganda naar Mukono. Niet met een groep van de kerk, maar een samengesteld reisgezelschap. “Ik heb in Oeganda meegeholpen in de wasserij en keuken en op de bouw.

Geven en ontvangen
We hielpen mee aan de bouw van een Family Unit. Een huis waar kinderen en tieners leren opgroeien als een familie. Ook deden we sport en spelactiviteiten met de kinderen. Ik ging op reis om te mogen geven, maar ik heb misschien wel meer mogen ontvangen.

Uitstralen en waarderen
Deze kinderen lieten mij zien hoe belangrijk het is om God voor alles te danken. Voordat we gingen knutselen of zingen, pakten ze je hand en werd God bedankt. Het geluk dat de Oegandezen uitstralen en meedragen heb ik meegenomen naar Nederland en heeft mij geleerd de kleine dingen meer te waarderen.”

“Myrthe is nu 18 jaar en studeert”

Moeder Caroline

“We hebben gemerkt dat door deze reizen hun blik op de wereld veranderd is. Ze hebben met eigen ogen gezien en ervaren in welke rijkdom zij leven en wat je kan betekenen voor anderen door er gewoon te zijn als persoon.

Een andere blik
Ook hebben ze gezien dat de mensen waar ze waren, ondanks de armoede, gelukkig zijn met het beetje wat ze hebben. Ervaringen die ervoor zorgden dat er met andere ogen naar onze medemens en het leven in Nederland gekeken wordt.

Anders handelen
We hebben echt gezien bij Sophie, Iris en Myrthe dat zij nu vaak anders handelen. Helaas hebben wij zelf nooit een werkreis gedaan, al staat dat nog steeds op ons verlanglijstje.”

“Onze blik op de wereld is veranderd en we kijken anders naar onze medemens”