Onze komst staat voor hen symbool voor het voortbestaan van hun school
Vanaf het moment dat we maandagavond in Entebbe het vliegtuig uitstappen, komen we in een andere wereld...
Gerard (20) is eerstejaars student SPH in Zwolle. Hij ging afgelopen zomer voor het eerst naar Oeganda, en bezocht daar het project ‘Noahs Ark’ van Piet en Pieta in de stad Mukono. Dit is hoe zijn reis is geweest.
“Het was een toffe ervaring! Ik ging naar Afrika met het idee: het lijkt me heel erg vet. Ik wilde er altijd al een keer heen en ik dacht, nu moet ik het gewoon doen. Natuurlijk weet je nooit precies wat je kunt verwachten.
Het was een indrukwekkende reis. Er komt heel veel op je af. De mens staat centraal, waar het in Nederland allemaal zo gestructureerd gaat. De mensen zijn vriendelijk en gastvrij; heel open. Ook maken ze grapjes, zoals dat ze blanken ‘mzungu’ noemen. Dat had ik van tevoren misschien niet zo verwacht. De kinderen zijn ontzettend dankbaar dat je er bent en ik heb ontzettend veel gelachen.
“Op de foto sta ik samen met Bernard, ik had echt een klik met hem.”
Het hoogtepunt was het bouwen van een nieuwe family unit voor de kinderen. We hielpen hierbij drie Oegandezen en dan leer je, met handen en voeten en in gebrekkig Engels, hun verhaal. Ze doen alles voor hun kinderen. Dat is echt heel bijzonder. Het contact met mensen vond ik erg leuk. Op de foto sta ik samen met Bernard, een jongetje van zes jaar. Hij zit daar op de kleuterschool, en ik had echt een klik met hem.
Op die foto is het de laatste dag van de reis. Ik wilde heel graag even van Bernard afscheid nemen, dus hij en andere kinderen mochten daarvoor even uit de les komen. Toen ik hem vertelde “I’m leaving”, vond hij dat toch wel een beetje moeilijk. Ik denk dat er in totaal een stuk of drie jongetjes waren waar ik zo’n klik mee had.
Tijdens de reis heb ik geleerd hoe het leven ook kan zijn, als je maar weinig hebt. Hoeveel liefde en dankbaarheid mensen kunnen hebben, ook al is het maar om iets kleins. Dat heb ik meegenomen, en dat probeer ik hier ook aan anderen uit te delen. Ik probeer dan duidelijk te maken dat als mensen daar zo dankbaar kunnen zijn, dat dat hier ook best een beetje meer kan.
“Ik heb geleerd om dankbaar te zijn, al is het maar om iets kleins.”
