De impact van muziek
Het verhaal van Matthijs (39)

Ik ben Matthijs, 39 jaar. Ik mocht als leiding mee op de eerste muziekreis die Livingstone organiseerde naar het Oegandese Butugota. We werden met een warm, muzikaal welkom ontvangen. Dit zette de toon voor de rest van de weken! Ik neem je mee naar een van onze dagen op het project.

Vandaag was de eerste reguliere dag van het muziekkamp. Twaalf leerlingen hebben vrij gekregen van school om met team Livingstone aan de slag te gaan. Onder de bezielende leiding van Heidy en de andere dames is er van alles geoefend: saxofoonles, dwarsfluitles en ritmes aan de hand van fruitstukken. De muzikaliteit vloog ervan af: na een half uur had ‘Fik’ het liedje ‘Mieke had een lammetje al onder de knie’ terwijl hij nog nooit een dwarsfluit had aangeraakt. Het is ontzettend leuk om te merken dat iedereen zo gemotiveerd is om te leren en te onderwijzen. We worden er zelf ook door aangestoken; de Nederlandse teamleden die geen trompet of saxofoon spelen voelen zelf ook een nieuwe ambitie groeien!

In de middag kregen de docenten les van Heidy en aan het einde van de middag was het naschoolse programma. Een deel van de kinderen sloot weer aan. Op het programma stond de repetitie voor het optreden aan het einde van de week. Drums, trombones, dwarsfluit, saxofoon, trompet, bekkens; alles is van de partij. Jingle Bells, Oh When The Saints, iedereen speelt het met gemak mee. Er konden vandaag ook meer jongeren meedoen, omdat een aantal van onze instrumenten (die we later officieel zullen geven) alvast tevoorschijn zijn gehaald. Spontaan kwam er ook nog een marsexercitie bij. Iedereen genoot met volle teugen. En het is toch ook erg leuk dat de Nederlandse muziekcommando’s gewoon worden begrepen door de Oegandese jongeren. Met deze oefendag als voorproefje belooft het optreden echt heel tof te worden!

“Het is geweldig om te zien dat dit project een enorme positieve impact heeft op de samenleving.”

Tussendoor is er tijd voor sociale activiteiten. Lekker spelletjes doen met de jongeren, het woord “goedemorgen” aanleren – en dat lukt. Matoge-bananen schillen of dragen op het hoofd! Ook vanuit het dorp komt bekijks. De voorzanger uit de kerk komt op bezoek, een buurjongetje sluit aan (en blijkt heel muzikaal te zijn). Ook bezoeken we de burgemeester van het dorp.

Het is geweldig om te zien dat dit project een enorme positieve impact heeft op de samenleving. Niet alleen nu, ook voor de toekomst. Atakunda en zijn team hebben dan ook een grote droom. Ze zijn begonnen met weinig en willen de stap naar professionalisering inzetten. Daarvoor is van alles nodig: instrumenten, een goede repetitieruimte, voldoende inkomen en voldoende docenten. We hebben met hen om tafel gezeten om mee te denken over wijsheid en expertise om die ambitie te ondersteunen en de droom verder te verwezenlijken.

Het eindoptreden? Dat was werkelijk een groot feest! Het enige vervelende was dat we daarna afscheid moesten nemen van al deze mensen, jong en oud, van wie we zo hebben genoten en met wie we zo heerlijk hebben gemusiceerd.

Op de terugweg in de bus is het stil. Tijd om alles nog eens de revue te laten passeren. Alle harten zijn gevuld met verhalen en indrukken. Deze bijzondere ervaring wens ik iedereen toe.

“Het eindoptreden was werkelijk één groot feest! ”